Deltoid

Odbicia w paraboli

Tym razem o paraboli...

Parabola to zbiór punktów płaszczyzny równo odległych od ustalonego punktu $|F,$ zwanego ogniskiem, i od ustalonej nieprzechodzącej przez $|F$ prostej $k,$ zwanej kierownicą (Rys. 1). Z definicji tej wynika, że parabola ma oś symetrii przechodzącą przez ognisko i prostopadłą do kierownicy oraz że wszystkie punkty paraboli leżą w tej półpłaszczyźnie wyznaczonej przez kierownicę, do której należy ognisko.

Styczna do paraboli to taka prosta, która ma z nią dokładnie jeden punkt wspólny, a wszystkie inne punkty paraboli znajdują się po jednej stronie tej prostej.

Fakt. Każdy punkt $|P′$ z kierownicy jest rzutem dokładnie jednego punktu $|P$ paraboli (należącego do symetralnej odcinka $|FP ′,$ wówczas $|PF = PP′$ ).

Rozważmy dowolny punkt $|P$ paraboli, jego rzut $P ′$ na kierownicę $k$ oraz prostą $|l$ zawierającą dwusieczną kąta $′ FPP$ (Rys. 1). Z definicji paraboli $|PF = PP′,$ więc prosta $l$ jest też symetralną odcinka $|FP′.$ Wykażemy, że $|l$ jest styczną.

Twierdzenie 1. Prosta $|l$ nie ma z parabolą punktów wspólnych innych niż $P.$

Twierdzenie 2. Punkty paraboli inne niż $|P$ leżą po tej stronie $l,$ co ognisko $F.$

Dowód. Przypuśćmy, że jakiś punkt $|Q$ paraboli leży po przeciwnej stronie $l |$ niż $F,$ niech $Q$ będzie jego rzutem na $k.$ Wówczas, kolejno z własności symetralnej i rzutu, uzyskujemy $QF$ sprzecznie z definicją paraboli.

Twierdzenie 3. Prosta $l$ jest jedyną styczną do paraboli w punkcie $P.$

Wtedy $P$ leży na dwusiecznej $|α$ i $PF = PP ′,$ więc $F$ nie może leżeć na zewnątrz $α.$

Jeśli $F$ leży na $k′,$ to istnieje jedyny okrąg wpisany w $α,$ przechodzący przez $F,$ więc jego środek $P$ to jedyny punkt $m$ należący do paraboli. Wówczas $|m$ zawiera dwusieczną kąta $′ FPP |$ (Rys. 4), czyli $m$ co kończy dowód.

Wniosek. Z równości kątów przy dwusiecznej $l$ (Rys. 5) wynika, iż promienie światła wychodzące z ogniska i odbijające się od lustrzanej paraboli wedle reguły kąt padania równy jest kątowi odbicia wędrują dalej jako wiązka równoległa do osi symetrii. Również na odwrót, wiązka promieni równoległych do osi symetrii po odbiciu skupia się w ognisku. Tak samo jest dla trójwymiarowej paraboloidy otrzymanej przez obrócenie paraboli wokół jej osi symetrii.

Korzystając z opisanej własności rozpala się ogień olimpijski (ilustracja 3 na tylnej okładce), gotuje (9) i topi metale w temperaturze $3500 ○C$ (2). Kształt wycinka paraboloidy mają anteny satelitarne, mogą one być ustawiane pionowo, a ognisko nie musi być nad środkiem talerza (4). Są też teleskopy z płynnym lustrem z rtęci, przybierającym kształt paraboloidy wskutek kręcenia się ze stałą prędkością wokół swej osi - te z kolei mogą być tylko skierowane w górę (5). Własności paraboloid stosuje się w mikrofonach szpiegowskich i ornitologicznych (1), konstrukcje o zbliżonym kształcie służyły też w Anglii w czasie I Wojny Światowej do nasłuchiwania, czy nadlatują niemieckie sterowce z bombami (7). Dwa paraboloidalne talerze ustawione naprzeciw siebie umożliwiają szeptanie na odległość (6). Na podobnej zasadzie powstaje iluzja monety leżącej na górze "ufo" (10) - w rzeczywistości moneta ta leży na dnie paraboloidalnej lustrzanej miseczki (8).