Ograniczymy się do światła odbijanego przez jeden z kołnierzy obręczy (który modelujemy jako powierzchnię boczną stożka ściętego). Ma on pewną szerokość, więc odblask jest figurą dwuwymiarową. Jeśli jednak ta szerokość będzie dążyć do zera, w granicy otrzymamy jako refleks obiekt jednowymiarowy. To jest właśnie nasza słoneczna albo dzienna krzywa rowerowa. Nocne krzywe otrzymamy, oświetlając obręcz nieodległym, punktowym źródłem światła, takim jak latarnia.

Zainteresowanych matematycznym opisem krzywych rowerowych oraz listingami odpowiednich programów zachęcam do przeczytania pełnej wersji artykułu.

Polecam również samodzielne eksperymenty z dziennymi i nocnymi krzywymi rowerowymi, przy użyciu załączonych generatorów, możliwych do uruchomienia przy użyciu darmowego programu CDF Player.