Przeskocz do treści

Delta mi!

Deltoid

Oszacujmy pole

Joanna Jaszuńska

o artykule ...

  • Publikacja w Delcie: luty 2015
  • Publikacja elektroniczna: 01-02-2015
  • Wersja do druku [application/pdf]: (126 KB)
obrazek

Korzystając z tytułowego pomysłu oraz z rysunku lub drobnych jego modyfikacji, można udowodnić szereg twierdzeń z różnych działów matematyki.

obrazek
obrazek
obrazek
obrazek
  • Zauważmy, że pole całego kwadratu jest nie mniejsze od sumy pól czterech zawartych w nim białych prostokątów. Stąd (a + b)2⩾ 4ab, uzyskujemy więc  √ --- a+b ⩾ ab, 2 czyli nierówność pomiędzy średnią arytmetyczną a geometryczną.
  • Dla b = 1a, każdy z prostokątów ma pole równe 1, zatem | 1 2 (a + a) ⩾4. Stąd liczba dodatnia i jej odwrotność zawsze dają w sumie co najmniej 2.
  • Zamiast kwadratu o boku a + b, rozważmy kwadrat o boku  a--ab b--ab √ --- |a+b + a+b = ab, przedstawiony na rysunku 2. Analogiczna jak dotychczas analiza pól pozwala udowodnić nierówność pomiędzy średnią geometryczną a harmoniczną:  √ --- √ --- √---2 a--ab- b--ab- √ --- -2ab- √ --- -2--- ab ⩾ 4 ⋅a + b ⋅ a+ b , ab ⩾ a + b, ab ⩾ 1+ 1 . a b

  • Ciąg Fibonacciego definiujemy tak: F1 = 1,F2 = 1,Fn+1 = Fn + Fn−1 dla n ⩾ 2. Rozumowanie podobne do powyższych pozwala dowieść następującej tożsamości: F2 = 4F F +F2 dlan ⩾ 3. n+1 n n− 1 n− 2

    Rozważmy w tym celu kwadrat o boku | Fn + Fn−1 = Fn+1. Zauważmy, że mały szary kwadracik pośrodku ma wówczas bok długości Fn − Fn−1 = Fn−2. Wobec tego powyższa tożsamość opisuje pole całego dużego kwadratu.

  • Podobnie, analiza objętości sześcianu o krawędzi |Fn + Fn−1 = Fn+1 podzielonego na kilka części tak, jak na rysunku, pozwala dowieść tożsamości F3n+1 = F3n + F3n−1 + 3Fn−1FnFn+1 dla n ⩾2.

  • Z rysunku obok można dla odmiany odczytać, że dla nieparzystych liczb naturalnych |n, liczba n2 daje przy dzieleniu przez 8 resztę 1.
obrazek
obrazek
  • Oznaczmy przekątne prostokątów z pierwszego rysunku przez c. Usuwając cztery "zewnętrzne" trójkąty, otrzymujemy kolorowy kwadrat o boku c. Z kolei usuwając cztery "górne" trójkąty, uzyskujemy szarą figurę złożoną z kwadratów o bokach a i b. Równość pól prowadzi do twierdzenia Pitagorasa:  2 2 2 a + b = c.

    Ponadto, co najmniej połowa kwadratu jest szara, czyli |a2 + b2 ⩾ 12(a + b)2. Stąd nierówność pomiędzy średnią kwadratową a arytmetyczną: √ -a2+b2 a+b | -2--⩾ -2-.

  • Przekątne prostokątów z ostatniego rysunku mają długości | 2 2 sin α + cos α = 1 oraz | 2 2 sin β +cos β= 1. Dwukrotnie usuwając po cztery trójkąty prostokątne, podobnie jak powyżej, uzyskujemy z jednej strony kolorowy romb o boku 1 i kącie α +β , z drugiej zaś strony szarą figurę złożoną z dwóch prostokątów. Stąd równość pól: sin(α + β) = sinα cosβ + cosα sin β.


Warto poszukać na pierwszym rysunku dowodów innych ciekawych faktów oraz odpowiedzi na pytanie, kiedy w opisanych powyżej nierównościach zachodzą równości.

Część przykładów pochodzi z wielu książek C. Alsiny i R. Nelsena.