Najprostszy układ do badania figur Lissajous przedstawia rysunek 1. Dwa zwierciadełka (lub kawałki folii zwierciadlanej) o rozmiarach około  cm przyklejamy na końcach brzeszczotów piłki do metalu. Pozostałe końce brzeszczotów mocujemy w imadełkach tak, żeby powierzchnie odbijające zwierciadełek były zwrócone ku sobie i znajdowały się w odległości kilku centymetrów. Jeden brzeszczot powinien być ustawiony pionowo, a drugi poziomo. Na pierwsze zwierciadełko kierujemy wiązkę światła ze wskaźnika laserowego, która po odbiciu powinna paść na drugie zwierciadełko i po następnym odbiciu dać plamkę na ścianie odległej o 2-3 m od układu. W miejscu, gdzie pojawiła się plamka, możemy przymocować na ścianie arkusz białego papieru, który będzie stanowił ekran.

Rys. 1 Schemat najprostszego układu do badania figur Lissajous;  – brzeszczoty piłek do metalu,  – zwierciadełka,  – wiązka światła ze wskaźnika laserowego,  – wiązki światła odbite odpowiednio od pierwszego i drugiego zwierciadełka,  – ekran,  – figura Lissajous.

Żeby zaobserwować figury Lissajous, wprawiamy w drgania zwierciadełka przez odchylenie końców brzeszczotów od położenia równowagi i puszczenie ich swobodnie. Na ekranie możemy zaobserwować bardzo różne linie, których kształt w istotny sposób zależy od wzajemnego stosunku amplitud, częstotliwości i faz początkowych obu drgań. Amplitudy możemy zmieniać przez różne odchylenia początkowe końców brzeszczotów, częstotliwości – przez zmianę długości części brzeszczotów, wystających ze szczęk imadełek lub dodatkowe obciążenie tych części plasteliną, a fazy – przez puszczenie drugiego brzeszczotu w innym momencie niż pierwszego.

Rys. 2 Budowa przyrządu z dwoma głośnikami do badania figur Lissajous;  – płyty (pozioma i pionowa),  – głośniki (leżący i pionowy),  – paski sprężystej folii,  – wspornik,  – wskaźnik laserowy,  – tarcza,  – śruba,  – nakrętka,  – wyprowadzenia końcówek głośników; pozostałe oznaczenia jak na rysunku 1.

Opisany układ doświadczalny jest bardzo prosty, tani, można go szybko i łatwo zbudować, ale ma również wady. Drgania w krótkim czasie zanikają, trudno jest też sfotografować otrzymane figury, gdyż przy dłuższym czasie ekspozycji obraz staje się nieostry. Znacznie większe możliwości eksperymentowania i lepsze wyniki zapewnia przyrząd z dwoma głośnikami, przedstawiony na rysunku 2. W tym przyrządzie zwierciadełka wprawiane są w drgania przez membrany głośników zasilanych z generatorów elektronicznych, co pozwala na precyzyjną regulację częstotliwości, amplitud i utrzymanie stałej różnicy faz. Ponadto, generatory oprócz drgań sinusoidalnych wytwarzają też inne – o przebiegu trójkątnym, prostokątnym lub trapezowym.

Rys. 3 Sposób przygotowania głośnika;  – kawałki korka; pozostałe oznaczenia jak na rysunku 2.

Przykład figury Lissajous otrzymanej za pomocą przyrządu z dwoma głośnikami.

W celu zbudowania przyrządu najpierw łączymy dwa kawałki płyty meblowej, otrzymując ramę przyrządu. Przycinamy dwa paski sprężystej folii o szerokości 1 cm i długości równej około 4/3 promienia membrany głośników. Przygotowujemy cztery kawałki korka z nacięciami do wsunięcia końców folii i dopasowujemy kształt dwóch z nich do środkowej części głośnika (tzw. kopułki), a dwóch pozostałych do brzegu głośnika (Rys. 3). Przyklejamy po jednym kawałku korka do kopułki i brzegu obu głośników, a następnie wsuwamy końce pasków z folii w nacięcia korków i przyklejamy do pasków zwierciadełka. Do metalowej tarczy, najlepiej okrągłej, przyklejamy w pobliżu jej brzegu łeb śruby, tarczę przyklejamy zaś do tylnej powierzchni jednego z głośników, ustawiając ją mimośrodowo, tak by oś śruby przechodziła przez środek zwierciadełka umieszczonego na pasku folii. W środku pionowej płyty wiercimy otwór do przełożenia śruby i przykręcamy głośnik do tej płyty za pomocą nakrętki. Na poziomej płycie przyrządu kładziemy drugi głośnik, tak by środki obu zwierciadełek wyznaczały prostą pionową. Ze wskaźnika laserowego trzymanego nad brzegiem leżącego głośnika kierujemy wiązkę światła, tak by uległa odbiciu od obu zwierciadełek i dała plamkę na ekranie. Następnie leżący głośnik przyklejamy do poziomej płyty, zachowując jego położenie. Na wsporniku zrobionym z pręta sklejonego z kawałkiem plastikowej rurki umieszczamy wskaźnik laserowy. Do końcówek głośników przylutowujemy przewody i łączymy je z gniazdkami radiowymi, osadzonymi w ramie przyrządu.

W celu przeprowadzenia doświadczeń głośniki przyłączamy do generatorów, a wskaźnik laserowy trwale włączamy, np. za pomocą krokodylka naciskającego na przycisk wskaźnika. Zmieniając amplitudy, częstotliwości, kształty sygnałów i ich fazy, możemy w wygodny sposób badać bardzo różne przypadki składania drgań. Obrócenie głośnika pionowego o pewien kąt pozwala też badać efekty składania drgań zachodzących w płaszczyznach ukośnych. Warto zauważyć, że niektóre skomplikowane figury podobne do uzyskanych w tym doświadczeniu, zwane giloszami, znajdują się na banknotach i ważnych dokumentach jako trudne do podrobienia elementy zabezpieczające.