Mała Delta
Jak zrobić fleksagon?
Fleksagony to rodzina figur, które odpowiednio złożone z płaskiej kartki papieru mogą wskutek obracania pokazać nam cztery lub więcej „twarzy” (zamiast dwóch).
Najczęściej spotykane są fleksagony płaskie, o ściankach kwadratowych lub prostokątnych. Po odpowiednim pokolorowaniu i ozdobieniu, obracany cyklicznie fleksagon ukazuje nam swoje ukryte ścianki. Ścianki fleksagonu mogą też być trójkątne lub wielokątne, a liczba ukrytych „twarzy” może być rozmaita (na przykład heksafleksagon ma ich sześć).
Odkrywcą fleksagonu był brytyjski matematyk, Arthur H. Stone, który w latach 30. ubiegłego wieku studiował na uniwersytecie w Princeton. Wraz z kolegami, m.in. z późniejszym noblistą fizykiem Richardem Feynmanem, założyli nawet klub miłośników fleksagonu, dla uczczenia jego niezwykle ciekawych własności topologicznych. Popularyzatorem fleksagonu był Martin Gardner.
Warsztaty fleksagonowe cieszyły się ogromnym powodzeniem w stoisku Centrum Fizyki Teoretycznej PAN na Pikniku Naukowym w Warszawie. Nawet małe dzieci, z niewielką pomocą dorosłych, mogą wykonać tego typu zabawkę i cieszyć się odkrywaniem jej niezwykłego kształtu.
Tutaj przedstawimy sposób wykonania fleksagonu przestrzennego o czterech „twarzach” o kształcie sześciokątów.
![]() 1. Można go zrobić z pojedynczej kartki papieru, bez użycia nożyczek ani kleju. |
![]() 2. Bierzemy kartkę formatu A4 i składamy ją na pół, stykając krótsze boki. |
![]() 7. Bierzemy ołówek i linijkę i rysujemy przekątne w każdym z 8 poziomych prostokątów. |
![]() 8. Następnie za pomocą linijki mocno zaginamy pasek wzdłuż wszystkich dziesięciu narysowanych linii. |
![]() 9. Oto jak wygląda kartka po zrobieniu wszystkich zagięć. |
![]() 10. Odrywamy wzdłuż krótszego boku paska jeden pionowy prostokąt, tak aby pozostało ich 7. |
![]() 15. Zginamy do środka romby będące górnymi i dolnymi częściami tych sześciokątnych ścian. |
![]() 16. Fleksagon gotowy, więc obracamy go, aby pokazał każdą ze swych „twarzy”. |
©Instrukcja filmowa wykonania takiego fleksagonu, opracowana przez dr. Arvinda Guptę z uniwersytetu w Pune