Pomiędzy tymi dziedzinami mechaniki płynów od początku istniały poważne napięcia. W skrócie, przyczyna leży w tym, że

Pierwsze, ogólne równania klasycznej hydrodynamiki, równania Eulera (ok. 1755), nie brały pod uwagę zjawiska lepkości rzeczywistych płynów, stąd inżynierowie uważali je za bezużyteczne. Równania te generowały paradoksalne, bezsensowne rozwiązania. Było to trudne wyzwanie dla teoretyków. Proponowano różne poprawki, w końcu wypracowano (w okresie ok. 1820-1845) równania, które nazywamy dzisiaj równaniami Naviera-Stokesa. Uwzględniają one zjawisko lepkości płynów. Czy przyczyna rozdźwięku została tym samym wyjaśniona? Nie do końca. Złożoność równań Naviera-Stokesa odstręczała inżynierów - rozsądnych praktyków, którzy stosowali dalej swoje metody (różne "chwyty" do poszczególnych zagadnień praktycznych), teoretycy, przywiązani do ogólnych zasad, zajęli się badaniem samych równań Naviera-Stokesa, nie przejmując się zbytnio, czy te równania opisują ruch jakiejś rzeczywistej cieczy. Idealnym rozwiązaniem byłaby, oczywiście, współpraca obu środowisk i określenie, co i dlaczego warto badać. Najwybitniejsi przedstawiciele obu środowisk zawsze mieli to poczucie, a także "nosa", pozwalającego odróżnić problemy ważne od pseudoproblemów. Warto w tym miejscu wymienić parę nazwisk: Euler, Lagrange, Maxwell, von Neumann, Landau, Kołmogorow. Myśląc o tym, jakie cele stawiali sobie wyżej wymienieni (i wielu innych), ma się wrażenie, że mogliby się obrazić, gdyby ktoś chciał ich zaszufladkować do teoretyków czy praktyków. Warto o tym pamiętać.

Na zakończenie, dla przykładu, kilka ważnych hipotez dotyczących zjawiska turbulencji w płynach. Obserwujemy to zjawisko na co dzień, ale wciąż wymyka się ono językowi nauki. Obecny stan badań dotyczący turbulencji w płynach przypomina stan badań dotyczący zjawisk elektryczności i magnetyzmu sprzed (równań) Maxwella - oderwane kawałki, brak ogólnej teorii. A oto hipotezy, inspirujące, między innymi, badania prowadzone w IMSM UW:

H1

Istnieje uniwersalna teoria turbulencji opisująca cały zakres zjawisk dotyczących turbulencji.

H2

Równania Naviera-Stokesa opisują przepływy turbulentne.

H3

Turbulencję można opisać w ramach teorii chaosu deterministycznego.

H4

Osobliwości rozwiązań równań Naviera-Stokesa tłumaczą turbulencję.

H5

Przepływy turbulentne można opisać za pomocą skończonej liczby parametrów.

Przedstawienie historii hydrodynamikijednej stronie druku musi wywołać u Czytelnika uzasadniony niedosyt,pogłębienia jego wiedzy odsyłam do literatury podanej poniżej.