Kącik początkującego olimpijczyka
Wojnę powiedzieć myśli serce moje, Do której miecza nie trzeba ni zbroje
Rozważamy tutaj gry z udziałem dwóch graczy, którzy podczas rozgrywki mają pełną informację na temat tego, co dzieje się na planszy. Każda gra ma ściśle określone reguły, w tym cel. Gracz, który jako pierwszy go osiągnie, wygrywa, a jego przeciwnik przegrywa, przy czym nie musi być to ten sam cel dla obu graczy.
Interesuje nas, jak grać, żeby wygrać. Strategią nazywamy przepis na to, jak grać; formalnie jest to funkcja, która każdej pozycji w grze przypisuje ruch, jaki należy wykonać. Poszukujemy strategii wygrywającej, czyli takiej, która jednemu z graczy zapewnia zwycięstwo, niezależnie od tego, co zrobi drugi.
W niektórych grach można znaleźć strategie ruchów odpowiadających, którym poświęcony jest niniejszy odcinek kącika. Wskazują one właściwy ruch w zależności praktycznie tylko od tego, co zrobił przeciwnik w ruchu poprzednim. Zazwyczaj wiążą się one z różnego rodzaju symetriami. Idea jest prosta: ten, który ma odpowiedź na każdy ruch przeciwnika, nie może przegrać.
Wskazując taką strategię, należy uzasadnić, że ruch odpowiadający jest zawsze możliwy do wykonania (nie łamie zasad) i nie powoduje natychmiastowej przegranej. Ponadto należy się jeszcze upewnić, czy gra się kiedyś zakończy, bo nie zawsze jest to oczywiste.
W każdym zadaniu opisana jest gra dwuosobowa, w której gracze wykonują na zmianę ruchy. Należy wskazać strategię wygrywającą dla odpowiedniego gracza.