Niebo jak własna kieszeń

NIebo w czerwcu

Czerwiec rozpoczyna się pełnią Księżyca (2 VI). Dzień przed pełnią Księżyc przemknie obok Saturna $| m (0;9 )$ - odległość koniunkcji wyniesie $○ |1;5 :$ Druga, podobna koniunkcja będzie mieć miejsce 29 VI.

By obserwować te zjawiska, należy wieczorem skupić wzrok na kierunku wschodnim (wysokość, na której zajdzie koniunkcja, będzie, niestety, niewielka, około $20○$ ), odszukując przy okazji gwiazdozbiór Wagi i charakterystyczne szczypce Skorpiona z czerwonym Antaresem, wynurzające się w tym czasie spod wschodniego horyzontu.

Parę dni później (5 VI) będziemy mieli okazję obserwować Wenus w momencie największej elongacji wschodniej. Planeta będzie świecić bardzo jasno $m (−4 )$ w odległości około $○ |45$ od Słońca, w najwyższym z punktu widzenia ziemskiego obserwatora punkcie swojej orbity. 13 VI Wenus znajdzie się blisko dobrze widocznej gołym okiem (jasność $|3,7m$ ) gromady otwartej M44 (Żłóbka) w gwiazdozbiorze Raka; odległość na sferze niebieskiej pomiędzy tymi obiektami wyniesie około $○ 0,5 .$ Również w gwiazdozbiorze Raka, nieco powyżej Wenus i w kierunku południowym znajdziemy bardzo jasnego Jowisza $(−1,7m).$

Kolejne wydarzenia czerwcowego nieba to: nów Księżyca 16 VI oraz przesilenie letnie 21 VI (o godzinie 18:38) - noc z 21 na 22 VI będzie w tym roku najkrótsza. Kilka dni później Merkury o jasności $m |0,6$ oddali się na maksymalną odległość po zachodniej stronie Słońca ( $22 ○,$ największa elongacja zachodnia). Obserwacje należy przeprowadzić wczesnym rankiem, w porze wschodu Słońca, czyli około 4:30 rano.

Wspomnianego na początku Saturna możemy wykorzystać także do namierzenia słabego roju Theta Ophiuchid, którego radiant w Wężowniku znajduje się powyżej i w kierunku wschodnim od czerwcowej pozycji planety. Aktywność roju nie jest wielka (parę zdarzeń na godzinę), ale maksimum przypadające w połowie miesiąca w czasie niezbyt jasnego Księżyca daje szansę na obserwację bolidów.