Niebo jak własna kieszeń
Niebo we wrześniu
W pierwszy dzień września przypada maksimum roju Aurygidów - będzie można je obserwować w ciągu pierwszego tygodnia. Źródłem meteorów jest kometa Kiessa (C/1911 N1) o okresie orbitalnym około 2000 lat.
Zjawiska meteorytowe związane z Aurygidami są nieprzewidywalne i krótkie; zdarzają się lata, w których rój był praktycznie nieaktywny. Najbardziej obfity ostatnio był w roku 2007, gdy obserwowano około 100 zjawisk na godzinę, w tym wiele bardzo jasnych, najczęściej jednak jest ich mniej, rzędu 10 na godzinę. Radiant w gwiazdozbiorze Wolarza oznacza, że obserwacje należy rozpocząć po północy, gdy gwiazdozbiór pojawi się nad wschodnim horyzontem. Na całe szczęście Księżyc będzie już w tym czasie pod horyzontem (pierwsza kwadra 2 IX, pełnia 9 IX, nów 24 IX).
Wrzesień sprzyja obserwacji Merkurego: będzie on widoczny po wschodniej stronie Słońca w gwiazdozbiorze Panny, a 22 IX znajdzie się w maksymalnej elongacji (oddaleniu od Słońca), z jasnością około Środek nocy oraz poranek jest odpowiednim czasem do obserwacji Jowisza, który świeci obecnie bardzo jasno w gwiazdozbiorze Raka. Posiadacze teleskopów mogą śledzić zakrycia księżyców przez częściowo oświetloną przez Słońce planetę. Niestety, wrzesień nie obfituje w ciekawe bliskie, widoczne z Polski koniunkcje, do obserwacji pozostaje nam jedynie spotkanie Saturna ( Waga), cienkiego sierpa Księżyca, Antaresa oraz Marsa ( Skorpion) nisko nad zachodnim horyzontem w dniu 28 IX (bliskie przejście Księżyca w pobliżu Saturna, w odległości będzie, niestety, niewidoczne w Polsce - nastąpi, gdy oba obiekty będą znajdować się pod horyzontem).
Koniec lata i początek astronomicznej jesieni nastąpi 23 IX. Od tego momentu dzień staje się krótszy od nocy - na przekór jesiennej depresji wydłużająca się noc powinna jednak cieszyć astronomów, dając im więcej czasu na obserwacje.