Niebo jak własna kieszeń
Niebo w kwietniu
Pomiędzy gwiazdozbiorami Lwa, Hydry i Pucharu odnajdziemy nad południowym horyzontem niewielką konstelację, wprowadzoną do atlasu nieba w 1687 r. przez Jana Heweliusza: Sekstant (łac. Sextans)...

Gwiazdozbiór Sekstantu. Mapa nieba we współrzędnych równikowych; rozmiary gwiazd
odzwierciedlają ich jasności w wielkościach gwiazdowych.
Mapkę nieba wykonano na podstawie mapy IAU/magazynu „Sky & Telescope” (Roger Sinnott &
Rick Fienberg).
Sekstant jest łatwy do przegapienia, ponieważ nie składa się z jasnych gwiazd,
ale przy odrobinie dobrej woli można dopatrzyć się charakterystycznego
kształtu astronomicznego przyrządu pomiarowego, na wschód od linii łączącej
Hydrae (Alphard) i
Leonis (Regulus). Najjaśniejsza
gwiazda Sekstantu,
Sex to olbrzym typu widmowego A znajdujący
się w odległości 287 lat świetlnych od Ziemi, o widomej jasności
znajdująca się prawie dokładnie na równiku niebieskim – linia
łącząca
i
Sex jest do niego praktycznie równoległa.
Jedynym wyróżniającym się obiektem pozagalaktycznym jest galaktyka
eliptyczna NGC 3115 (Wrzeciono), w której wnętrzu według oszacowań
znajduje się supermasywna czarna dziura o masie
czyli
około tysiąc razy cięższa od naszej Sgr A
w gwiazdozbiorze
Strzelca.
W kwietniu kolejne atrakcje dla amatorów astrofotografii: 8 IV Mars
(
gwiazdozbiór Panny) znajdzie się w opozycji – z tarczą
całkowicie oświetloną przez Słońce. Jeszcze jaśniejszy jest obecnie
Jowisz
w gwiazdozbiorze Bliźniąt. Pełni Księżyca (15 IV)
towarzyszy całkowite zaćmienie, które będzie widoczne w obu Amerykach
(w Polsce, niestety, nie). Dwa dni później koniunkcja Księżyca i Saturna
w gwiazdozbiorze Wagi (odległość
). Z kolei nów
(29 IV) jest w tym miesiącu urozmaicony przez obrączkowe zaćmienie Słońca,
dostępne dla obserwatorów w południowej Afryce i Australii (oraz na
Antarktydzie). Zjawiska meteorytowe w kwietniu to Lirydy, deszcz meteorów
o zenitalnej liczbie godzinnej około 20/h, radiancie w gwiazdozbiorze Lutni
i maksimum 22-23 IV.