Niebo jak własna kieszeń
Niebo w marcu
W marcu wieczorem nad północno-wschodnim horyzontem pojawia się gwiazdozbiór Herkulesa. Rozmiarowo przegrywa on na niebie z opisywaną wcześniej Hydrą (druga praca Herkulesa), będąc piątym pod względem wielkości zajmowanej powierzchni.
Łatwo jest go zlokalizować w pobliżu bardzo jasnej Wegi ( Lyrae). Pierwsza gwiazda Herkulesa, Herculis, zwana Rasalgethi (Głowa) jest widocznym przez amatorski teleskop układem podwójnym najjaśniejszym obiektem jest natomiast Kornephoros (Niosący maczugę, ), co zgrabnie oddaje główne cechy mitologicznego herosa.
Wśród obiektów innych niż gwiazdy znajdziemy w Herkulesie gromadę kulistą M13, najjaśniejszą gromadę na północnym niebie. M13 jest słynna również z tego, że w jej kierunku w 1974 r. wysłano przy użyciu teleskopu Arecibo wiadomość zawierającą m. in. informacje o DNA, Układzie Słonecznym i liczbach naturalnych (sygnał dotrze do gromady za ok. 25 tys. lat). Nieco mniej jasna jest położona w pobliżu inna gromada kulista, M92 – bardzo niska zawartość metali w składzie gwiazd M92 świadczy o długim życiu gromady, miliardów lat, w granicy błędu równym wiekowi Wszechświata.
Marzec rozpoczyna się i kończy nowiem Księżyca (1 i 30 III, pełnia 16 III). Koniec astronomicznej zimy nastąpi 20 III; w równonoc wystąpi ciekawa koniunkcja Księżyca z Saturnem ( Waga). Inne potencjalnie ciekawe spotkania z Księżycem to: Mars w Pannie, oraz Wenus nad ranem w gwiazdozbiorze Wodnika. Księżyc w pierwszej kwadrze przejdzie też blisko Aldebarana ( 7 III), co jest dobrą okazją dla miłośników astrofotografii.