Niebo jak własna kieszeń
Niebo w marcu
W marcu wieczorem nad północno-wschodnim horyzontem pojawia się gwiazdozbiór Herkulesa. Rozmiarowo przegrywa on na niebie z opisywaną wcześniej Hydrą (druga praca Herkulesa), będąc piątym pod względem wielkości zajmowanej powierzchni.

Gwiazdozbiór Herkulesa. Mapa nieba we współrzędnych równikowych; rozmiary gwiazd odzwierciedlają ich jasności w wielkościach gwiazdowych. [Mapkę nieba wykonano na podstawie mapy IAU/magazynu Sky & Telescope (Roger Sinnott & Rick Fienberg).]
Łatwo jest go zlokalizować w pobliżu bardzo jasnej Wegi (
Lyrae).
Pierwsza gwiazda Herkulesa,
Herculis, zwana Rasalgethi
(Głowa) jest widocznym przez amatorski teleskop układem podwójnym
najjaśniejszym obiektem jest natomiast
Kornephoros
(Niosący maczugę,
), co zgrabnie oddaje główne cechy mitologicznego
herosa.
Wśród obiektów innych niż gwiazdy znajdziemy w Herkulesie gromadę
kulistą M13, najjaśniejszą
gromadę na północnym niebie. M13
jest słynna również z tego, że w jej kierunku w 1974 r. wysłano przy użyciu
teleskopu Arecibo wiadomość zawierającą m. in. informacje o DNA, Układzie
Słonecznym i liczbach naturalnych (sygnał dotrze do gromady za ok. 25 tys. lat).
Nieco mniej jasna
jest położona w pobliżu inna gromada
kulista, M92 – bardzo niska zawartość metali w składzie gwiazd M92
świadczy o długim życiu gromady,
miliardów lat, w granicy
błędu równym wiekowi Wszechświata.
Marzec rozpoczyna się i kończy nowiem Księżyca (1 i 30 III, pełnia 16 III).
Koniec astronomicznej zimy nastąpi 20 III; w równonoc wystąpi ciekawa
koniunkcja Księżyca z Saturnem (
Waga). Inne potencjalnie
ciekawe spotkania z Księżycem to: Mars
w Pannie, oraz
Wenus
nad ranem w gwiazdozbiorze Wodnika. Księżyc
w pierwszej kwadrze przejdzie też blisko Aldebarana (
7 III), co
jest dobrą okazją dla miłośników astrofotografii.