Niebo jak własna kieszeń
Niebo w sierpniu
Sierpień jest idealnym czasem do zapoznania się z gwiazdozbiorem Perseusza.
W lipcowym numerze wspominaliśmy o królu Cefeuszu, z którym nasz obecny bohater jest związany poprzez małżeństwo z jego córką, królewną Andromedą. W gwiazdozbiorze Perseusza odnajdziemy kilka dobrze widocznych gwiazd, np. Persei (Mirfak) o jasności i kolorze podobnym do Słońca. Najsłynniejszą gwiazdą w tej konstelacji jest jednak Algol ( Persei, arab. Ra’s al-Ghul, Głowa Demona, o jasności ; według mitologii Algol jest jedną z Gorgon, trzech sióstr o przerażającym wyglądzie – być może Meduzą, którą zabił nieustraszony Perseusz), podręcznikowy przykład rozdzielonego układu podwójnego z doskonale zaznaczonymi w krzywej zmian blasku zaćmieniami. Algol jest słynny także z powodu paradoksu Algola w teorii ewolucji gwiazd, o którym pisaliśmy w Delcie dokładnie rok temu. Za pomocą lornetki można w Perseuszu obserwować Gromadę Podwójną (znajdujące się obok siebie gromady otwarte i h Persei), położone na niebie obok Andromedy. Do obserwacji pobliskiego obiektu Messiera M76 (Mgławicy Małe Hantle, ) potrzebny będzie już mały teleskop. Główną atrakcją Perseusza jest powszechnie znany i tradycyjnie obfitujący w zjawiska deszcz Perseidów, o maksimum 12 VIII, pochodzący z komety Swifta–Tuttle’a. Nów Księżyca nastąpi 6 VIII, natomiast pełnia 21 VIII, pierwsza połowa miesiąca nadaje się więc do obserwacji.
Zazwyczaj nieobecna w naszej rubryce najdalsza planeta Układu Słonecznego, Neptun, pojawia się w tym miesiącu w związku z Perseuszem: to właśnie bóg mórz i oceanów wysłał Wieloryba, który miał pożreć córkę pięknej (lecz nazbyt próżnej) Kasjopei. Dodatkowo, niewidoczny gołym okiem (ok. 8 ) Neptun znajdzie się w sierpniu w opozycji, czyli optymalnie do wykonywania (teleskopowych) obserwacji i zdjęć. Saturn jest widoczny na krótko przed zachodem Słońca ( Panna), podobnie jak Wenus ( Lew, a w drugiej połowie miesiąca Panna), natomiast Jowisz ( ) i Mars wschodzą po północy wraz z gwiazdozbiorem Bliźniąt.