W ostatnich kilkunastu latach na pograniczu geometrii różniczkowej i teorii równań różniczkowych rozrósł się nowy, pokaźny dział matematyki, poświęcony badaniom krzywych i powierzchni, które poruszają się zgodnie z jakimś określonym przepisem, zmieniając wraz z upływem czasu swój charakter i własności. Różne punkty mogą przy tym poruszać się z różnymi prędkościami, wyznaczonymi przez rozmaite geometryczne charakterystyki krzywej czy powierzchni...
Wybitny rosyjski geometra Michaił Gromow powiedział kiedyś w dokumentalnym programie telewizyjnym poświęconym Perelmanowi, że próba opowiadania zwykłemu odbiorcy o mocno zaawansowanej matematyce jest jak wspólna analiza chińskiego tekstu z kimś, kto chińskiego nie zna; po prostu nie należy tego robić...
W świecie popularyzacji matematyki Krzysztof Ciesielski i Zdzisław Pogoda – choć jest ich tylko dwóch – mają pozycję mocniejszą niż bracia Marx w świecie komedii filmowej, więc każdą ich książkę witam z radością i zaciekawieniem: jaka będzie? Czy dowiem się czegoś nowego, czy odnajdę myśli znane, ale opowiedziane lepiej, niż inni robili to wcześniej?
Matematyka Aktualności (nie tylko) fizyczne
W pierwszym tygodniu lipca 2012 roku w Krakowie gościł VI Europejski Kongres Matematyczny (takie kongresy organizowane są od 1992 roku co 4 lata; poprzednie odbyły się w Paryżu, Budapeszcie, Barcelonie, Sztokholmie i Amsterdamie). Przyznano na nim dziesięć nagród Europejskiego Towarzystwa Matematycznego (dalej w skrócie EMS), przeznaczonych dla osób, które w wieku co najwyżej 35 lat mają błyskotliwe osiągnięcia matematyczne.
W Delcie 10/2009, w artykule Czy naprawdę prawie robi wielką różnicę, Paulina Małolepsza i Tomasz Małolepszy piszą o przykładach funkcji ciągłych, które są różniczkowalne prawie wszędzie, ale jednak nie są całkami swoich pochodnych.
Każdy uczeń szkoły średniej wie, że gdy zna się współczynniki trójmianu kwadratowego, to można jawnymi wzorami wyrazić pierwiastki tego trójmianu. We wzorach tych wykonuje się (skończoną liczbę razy) tylko cztery działania arytmetyczne i pierwiastkowanie.
Jak wiele innych ważnych twierdzeń matematyki, zasadnicze twierdzenie algebry,
udowodnione przez Carla Friedricha Gaussa w ostatnim roku osiemnastego stulecia,
informuje nas, że pewne obiekty nie istnieją. Mianowicie, nie ma takiego, różnego od
stałej, wielomianu zmiennej zespolonej, który nie znikałby w żadnym punkcie
płaszczyzny zespolonej
Dla każdej liczby naturalnej
można, oczywiście, narysować wielokąt,
który ma
boków. A jak to będzie z wielościanami o zadanej z góry liczbie
krawędzi?
Czy przyszło Wam kiedyś do głowy, drodzy Czytelnicy, mierzyć nitką objętość? Albo pole?
_thumb_350px.jpg)
Wikipedia
Grigorij Jakowlewicz Perelman
11 listopada 2002 roku Grigorij Jakowlewicz Perelman, geometra pracujący w Petersburskim
Oddziale Instytutu Matematycznego im. Stiekłowa przy Fontance 27, udostępnił
w Internecie 40-stronicową pracę pod tytułem „Formuła entropii dla potoku Ricciego
i jej zastosowania geometryczne”. Czwartą stronę suchego i najeżonego fachowymi
terminami wprowadzenia kończy zdanie:
Wreszcie, w rozdziale 13, podajemy krótki
szkic dowodu hipotezy geometryzacyjnej.
, czyli jeszcze raz o potęgach dwójkiO potęgach dwójki i własnościach ich rozwinięć dziesiętnych można było w Delcie poczytać wielokrotnie, m.in. w artykułach Zbigniewa Marciniaka i wyżej podpisanego. Istnieją zapewne osoby, które nie czytały tych artykułów, dlatego że kilkanaście lat temu nie umiały jeszcze czytać, choć dziś Deltę czytują. Być może jest to dostatecznym usprawiedliwieniem, żeby napisać o całej sprawie jeszcze raz.