W 1955 r. na polach bronowickich pod Krakowem pojawiły się pierwsze traktory niwelując teren. Było to rozpoczęcie budowy drugiego obok Warszawy ośrodka badawczego polskiej atomistyki. Nosi on obecnie nazwę Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie.

Pytanie postawione w tytule można rozumieć dwojako: po pierwsze - co chcielibyśmy rozumieć przez cząstkę elementarną, a po drugie - co dziś obejmujemy tą nazwą. W pierwszym znaczeniu chodziłoby więc o podanie definicji, która by mogła nam dostarczyć kryterium rozpoznawania cząstek elementarnych, w drugim zaś o ustalenie stanu faktycznego, do którego doszło w wyniku wieloletnich badań teoretycznych i eksperymentalnych.

Chciałbym opisać tu historię odkrycia hiperjądra podwójnego dokonanego w roku 1962 w Warszawie. Interesowała nas wtedy sprawa tworzenia hiperjąder w oddziaływaniach szybkich mezonów Zespół nasz, złożony z Mariana Danysza, Krystyny Garbowskiej, Jerzego Pniewskiego, Tadeusza Pniewskiego i autora niniejszego artykułu, uczestniczył w badaniach prowadzonych w ramach szeroko zakrojonej współpracy międzynarodowej, zwanej Europejską Współpracą

Kiepski dowcip, powie niejeden z Was. Kto nam kupi noktowizor? Mówię poważnie. Każdy, kto nie ma dwóch lewych rąk, może sam zarejestrować obraz w podczerwieni. Spróbujemy? No to do dzieła.

W rozważaniach naszych nie będziemy chwilowo dążyli do ścisłej definicji algorytmu ani do formalizacji zapisu algorytmów. Celem naszym będzie wyrobienie u Czytelnika przekonania, że algorytm jest uściśleniem przepisu postępowania prowadzącego do zamierzonego celu.

Redakcja zwróciła się z prośbą o opisanie swoich wrażeń z Olimpiady do jednego z jej uczestników - Piotra Bermana. Oto jego relacja.

Rozwiążemy sześć bardzo prostych zadań. Sformułowanie każdego zadania będzie inne, w każdym zadaniu będziemy zajmowali się innymi obiektami: w jednym przekształceniami płaszczyzny, w innym liczbami, w jeszcze innym dniami tygodnia. Zwróćmy jednak baczną uwagę na rozwiązania tych zadań. Są one bardzo podobne. Może to podobieństwo pozwoli na wprowadzenie schematu, który będzie obejmował rozwiązania wszystkich sześciu zadań?

Liczby naturalne są niewątpliwie naturalne. Liczby całkowite niewątpliwie zasługują na nazwę całkowite. Liczby wymierne należałoby możne nazywać liczbami mierzącymi lub wymierzającymi, bowiem wszystkie pomiary wykonujemy w praktyce w liczbach wymiernych, zresztą nie tylko pomiary: wszelkie rachunki na konkretnych liczbach wykonywane są w praktyce wyłącznie w obrębie liczb wymiernych. Po co więc wprowadzać szersze, lecz znacznie trudniejsze pojęcie liczb rzeczywistych, skoro liczby wymierne wystarczają w rachunkach? Definicja liczb rzeczywistych nastręcza zawsze pewne trudności, wskutek tego w podręcznikach szkolnych jest raczej przemycana, niż precyzyjnie formułowana.

Jeśli przy definiowaniu wielokąta zrezygnujemy z warunku, aby łamana tworząca go była zwyczajna, otrzymamy nową klasę wielokątów foremnych, tzw. gwiaździstych.