O dziwo, te książki dają się czytać i są całkiem ciekawe. Jest w nich dużo o liczbach, wybuchach, trujących substancjach, groźnych zwierzętach i dziwnych dźwiękach. Pomiędzy rzeczami ciekawymi jest też trochę takich, które są chyba za trudne. Tata chce mi je (oraz wszystkie słowa mające więcej niż trzy sylaby) od razu tłumaczyć, ale ja wolę przeskoczyć do następnych, które lubię i rozumiem. Tata złości się też na pomyłki w tekstach, ale chyba trudno jest opisać jakąś złożoną sprawę w dwudziestu linijkach bez uproszczeń. Mama mówi, że wybór zagadek ją frasuje (a może mówiła "frapuje"?), ale mnie się podoba, zwłaszcza te o wybuchach. I wreszcie wiem, jakie napięcie dadzą połączone w szereg węgorz elektryczny i dwie drętwy. Babcia nieco się natomiast skrzywiła, kiedy pytałem, co znaczy słowo "kobieciarz", bo podobno Kazimierz Wielki nim był - a przecież uczyła w szkole i powinna to wiedzieć.

Nie wiem, czy dobrze o tym pisać, bo to miał być sekret, ale mówiłem tacie, że poproszę dziadka o chloran, który jest mi potrzebny do pokazu ryczenia misiowych żelków. Tata zrobił dziwną minę, jakby zobaczył w lesie dzika, więc chyba będę musiał trochę odczekać przed rozmową z dziadkiem. Tymczasem poczytam jeszcze trochę te książki, żeby zrozumieć więcej rzeczy - mam przecież dopiero sześć i pół roku, a wszyscy mi mówią, że muszę się rozwijać.

notował i przygotował do druku K.T.