Świeczka gaśnie po wyczerpaniu tlenu z powietrza zawartego pod odwrócona szklanką. Spalanie węglowodorów prowadzi do powstawania cząsteczek  i CO. Z każdej cząsteczki tlenu powstają więc jedna lub dwie cząsteczki produktów spalania, a więc w wyniku spalania tlenu wzrasta liczba cząsteczek gazu. Dodatkowo wydzielone ciepło spalania ogrzewa gaz. Oba zjawiska prowadzą do „ucieczki” części gazu spod szklanki. Gdy świeczka zgaśnie, ilość gazu już się nie zmienia, a jego stygnięcie (do temperatury otoczenia ) powoduje spadek ciśnienia, co dalej prowadzi do zasysania wody z talerza. Ponieważ wysokość słupa wody  odpowiada różnicy ciśnień równej jedynie około  ciśnienia atmosferycznego, to z dobrym przybliżeniem można przyjąć, że gaz w chwili zgaśnięcia świeczki i po ostygnięciu do temperatury otoczenia znajdował się pod ciśnieniem atmosferycznym. Masa gazu podczas stygnięcia nie zmienia się, a więc stosunek temperatur równy jest stosunkowi objętości – dla szklanki w kształcie walca równego stosunkowi wysokości części wypełnionych gazem

Otrzymujemy zatem